یادداشت مهمان؛
نگاهی به دورها آوایی ست
ال مور: یک نویسنده و فعال رسانه ای در یادداشتی به خاصیت ها و دلیلهای موثر بودن برنامه موسیقایی دورها آوایی ست پرداخته است.
به گزارش ال مور به نقل از مهر، علی اصغر مرتضایی راد نویسنده و فعال رسانه ای در یادداشتی درباره ی برنامه موسیقایی «دورها آوایی ست» که با محوریت موسیقی معاصر ایران از شبکه دو سیما پخش گردید و به مرور موسیقی معاصر ایران و قطعات شاخص و اثرگذار دهه های اخیر به روش موشن گرافی و ویدئو کامنت می پرداخت، توضیحاتی ارایه داده است.
در این یادداشت آمده است:
«دورها آوایی ست که مرا می خواند؛
صدایی آرام این جمله را زمزمه می کند و ترکیب جذابی از موسیقی، متن و تصویر شروع می شود. «دورها آوایی ست» عنوان مجموعه تلویزیونی کوتاهی است پیرامون تاریخچه موسیقی ایران که باوجود پخش تنها شش قسمت، توانسته جای خودرا میان موافقان، منتقدان و حتی مخالفان باز کند. نخستین چیزی که مخاطب را مجاب می کند پای این مجموعه بنشیند و شبکه را عوض نکند تجدید خاطرات صوتی و تصویری اوست. تجدید خاطره ای که همراه با نوعی حس افتخارآمیز از شنیدن موسیقی فاخر ایرانی است که اتفاقاً به گوش مخاطب آشناست.
هر قسمت این مجموعه، به صورتی مستندی کوتاه و آرشیوی است که از دل پژوهشی عمیق استخراج شده. این کار در کنار معرفی تاریخچه، شناسنامه و نحوه ایجاد مشهورترین قطعات موسیقی فاخر ایرانی، از دقایق و ریزه کاری های فنی، فرمی و محتوایی آن قطعه نیز رمزگشایی می کند. بطورمثال در قسمتی که مربوط به موسیقی سریال «سربداران» است با اشاره به اجرای بی کلام و با دهان بسته گروه کر، از راز این اجرا که برمی گردد به بغض فروخورده جامعه شیعی منتظر منجی پرده برمی دارد.
دیگر نقطه مزیت «دورها آوایی ست» این است که می کوشد با جمهور مردم حرف بزند. سازندگان این کار آگاهند که جمهور مردم همانطور که با «والا پیامدار» مرحوم فرهاد مهراد خاطره دارند، «اسماء الحسنی» و «بسم الله النور» استاد هادی آرزم نیز برایشان خاطره انگیز است و همانطور که اهل موسیقی سازی هستند، موسیقی آکاپلا (غیرسازی یا نمازخانه ای) و موسیقی قرانی نیز برایشان دوست داشتنی و خاطره انگیز است.
نکته جالب اینجاست که «دورها آوایی ست» در جمهوری خواهی خود نیز صادق است؛ این مجموعه برای جذب مخاطب حاضر نیست صورتی یا زرد بشود؛ واقعیت را به تصویر می کشد و در بیان واقعیت با مخاطب رودربایستی ندارد.
این برنامه به اساتیدی چون محمدرضا لطفی، فرهاد مهراد، حسام الدین سراج، شهرام ناظری، هادی آرزم و … می پردازد و واقعیت های اجرای آنان را در موسیقی انقلابی، ایران و اسلامی بدون رودربایستی به تصویر می کشد تا برساخته ها و تصاویر غیرواقعی و کاریکاتوری را که رسانه از موسیقی ایرانی و اساتید آن به تصویر کشیده به چالش بکشد.
«دورها آوایی ست» صادق است و البته همین صداقتش موجب حساس شدن حس شنوایی موافق، منتقد و حتی مخالف شده است؛ به نحوی که تعدادی از مدعیان آزادی بیان که در روزهای آشوب های اخیر صداوسیمای جمهوری اسلامی را به زعم خودشان تحریم کرده بودند، کار مربوط به موسیقی «والا پیامدار» فرهاد مهراد را دیده و بلافاصله مقابل آن موضع گرفتند. گویی آنقدر این کار اثرگذار بوده که حتی اپوزیسیون خارج نشین را هم پای شبکه دو سیمای جمهوری اسلامی نشانده!!!
«دورها آوایی ست» به عنوان برنامه ای تلویزیونی بدنبال بازخوانی سرمایه های موسیقایی جامعه ایرانی است و می کوشد با یادآوری آثار درخشان موسیقی ایرانی در دهه های اخیر، گامی به سمت اصلاح الگوی مصرف موسیقی در رسانه بردارد. این برنامه تلاش می کند گوش مخاطب رسانه را که سال هاست با موسیقی باشکوه و هنری بیگانه شده است، از لجن هایی که به نام موسیقی به خورد آن داده شده است شستشو داده، لایروبی کند و با هویت اصیل خویش آشتی دهد.»
منبع: ال مور
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران عزیز ال مور در مورد این پست