كتابی برای غلبه برتنهایی؛
چگونه از زندگی لذت ببریم؟
به گزارش ال مور کردستان در پشت جلد کتاب چگونه از زندگی لذت ببریم نوشته است: چرا در زمانه ای که به استقلال، آزادی شخصی و فردگرایی بها داده می شود، هنگامی که می خواهیم تنها باشیم عده ای فکر می کنند اجتماع گریز یا حتی گوشه گیر هستیم؟
برپایه یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۸، بیشتر از سیزده میلیون نفر در بریتانیا از اینکه امکان تماس با تلفن همراه را از دست بدهند وحشت دارند. این افراد وقتی گرفتار ترس و تشویش می شوند که شارژ گوشی شان یا اعتبار پولی آن تمام شود یا گوشی آنتن ندهد. این افراد مبتلا به «فوبیای بی موبایلی» هستند که نوموفوبیا نام گرفته است و می تواند بر بیشتر از پنجاه و سه درصد کاربران تلفن همراه تأثیر بگذارد.
واقعا عجیب است که یکی از انواع تنهایی که کمترین انتقاد را برانگیخته، شکلی است که از بسیاری جهات خطرناک ترین نوع تنهایی است؛ ماجراجویی تک نفره. به نظرم عجیب است که مردم کسانی را که تصمیم می گیرند در آرامش خانه های شان تنها باشند خل وچل می دانند و اغلب طوری با آنها رفتار می کنند که انگار دیوانه اند، اما کسانی را که تصمیم می گیرند تنهایی یک کیلومتر بالاتر از برف مرز کوه بروند یا با قایقی کوچک به دل اقیانوس آرام بزنند قهرمان می نامند. دقیقا نمی دانم دلیلش چیست؛ شاید چون خیلی از مردم درک نمی کنند یا نمی خواهند درک کنند که اصلا هدف از «تنها بودن» چیست، در حالیکه اول بودن در انجام دادن کاری بسیار به هیجان مان می آورد.
منتقدانِ تنها زندگی کردن، دقیقا چه میزان از تنهایی را زیاده از حد قلمداد می کنند؟ از کجا به بعد حس می کنند یارو دیگر دارد دیوانه ای خطرناک یا مفسدی شرور می شود؟ چون آشکارا تفاوت است بین کسی که ترجیح می دهد تنهایی حمام کند و کسی که به جزیره غیرمسکونی دوردستی می رود که فقط در فصل بهار که آب دریا پایین می آید می شود به دیدنش رفت؛ فرق است بین کسی که تلفنی به دوستش می گوید به جمع دوستانه ای که شب دارند نمی رود، چون هوس کرده یک شب برای خودش تنها باشد، با کسی که تمام قرارهای اجتماعی چهار ماه آینده اش را لغو می کند تا تک وتنها در خانه بنشیند.
برنارد شاو معتقد است: کاری را که دوست داری دیگران برای تو بکنند تو برای آنها نکن، شاید سلیقه آنها با تو بسیار متفاوت باشد.
در پشت جلد کتاب چگونه از زندگی لذت ببریم نوشته است: چرا در زمانه ای که به استقلال، آزادی شخصی و فردگرایی بها داده می شود، هنگامی که می خواهیم تنها باشیم عده ای فکر می کنند اجتماع گریز یا حتی گوشه گیر هستیم؟ نویسنده کتاب پیشینه نگرش مردم را به مبحث تنهایی بررسی می کند. او با عرضه راهکارهایی کمک می نماید تا ترس مان از تنهایی بریزد و تشویق مان می کند که دریابیم وقت گذاشتن برای خودمان چه فواید و منافعی دارد. تنها بودن شاید سبب شود که استعدادها و توانایی های مان را بهتر کشف نماییم و زندگی پربارتری داشته باشیم.
این کتاب نوشته سارا میتلند است، کسی که بیشتر از 20 سال را تنهایی زندگی کرده است که گوشه ای تنهایی خویش را این گونه توصیف می کند:
خانه ام در منطقه ای از اسکاتلند است که کمترین تراکم جمعیت را در سرتاسر اروپا دارد و تازه من در یکی از خلوت ترین بخش های این منطقه ساکن هستم. متوسط تراکم جمعیت در بریتانیا ۲۴۶ نفر در کیلومتر مربع است؛ اما در دره ای که من ساکن هستم، برای هر نفر بیشتر از ۵ کیلومتر مربع فضا هست. نزدیک ترین مغازه حدود پانزده کیلومتر و نزدیک ترین سوپرمارکت بیشتر از سی کیلومتر با خانه ام فاصله دارد. آن جا هیچ تلفن همراهی آنتن نمی دهد و تک وتوک افرادی که اتومبیل دارند از جاده تک بانده ای که از خانه من چهارصد متر پایین تر است رفت و آمد می کنند. اغلب در تمام روز حتی یک نفر هم به چشم نمی خورد. من عاشق این نوع زندگی ام.
تنهایی امکان دارد هر آن در هر مقطعی از زندگی برای انسان اتفاق بیفتد، اگر شما از آن دسته از افرادی هستید که از تنهایی گریزان هستید و از مواجهه با آن نگران هستید، خواندن این کتاب را به شما پیشنهاد می نماییم.
منبع: ال مور
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران عزیز ال مور در مورد این پست