عکس هایی از زندگی بعد از جنگ در سوریه روی دیوار رفت
ال مور: مراسم افتتاحیه نمایشگاه عکس بازگشت؛ عکسهایی از زندگی بعد از جنگ در سوریه عصر یکشنبه 26 فروردین در گالری خانه حوزه هنری اجرا شد.
به گزارش ال مور به نقل از مهر، نمایشگاه عکس «بازگشت؛ عکسهایی از زندگی بعد از جنگ در سوریه» با ۴۹ عکس از زندگی بعد از جنگ در سوریه از ۵ هنرمند عکاس (امیر رستمی، حامد سوداچی، سعید فرجی، صابر قاضی و میثم ملکی) است که عصر یکشنبه ۲۶ فروردین در گاری خانه حوزه هنری راه اندازی شد.
در این نمایشگاه، از امیر رستمی ۱۱ عکس، از میثم ملکی ۸ فریم عکس، از صابر قاضی ۴ قطعه عکس، از حامد سوداچی ۳۰ فریم عکس و از سعید فرجی ۶ عکس روی دیوار رفته است.
امیر رستمی یکی از این عکاسان حاضر در نمایشگاه عکس «بازگشت؛ عکسهایی از زندگی بعد از جنگ در سوریه» است، درباره ی تجربه عکاسی از مردم سوریه اظهار داشت: این پروژه با اسپانسری موسسه بیان شروع شد و برخی از تصویربرداران برای عکاسی از ماجرای بازگشت مردم سوریه به خانه هایشان در وضعیت بحرانی جنگ عازم شهرهای مختلف سوریه شدند. من هم دوبار در سالهای ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ به سوریه سفر کردم و هربار ۴۷ روز در آنجا ماندم.
وی درباره ی مواجهه با آن چه که در عکاسی از مردم سوریه تجربه کرده توضیح داد: برایم نخستین نکته شوکه کننده در سوریه این بود که درصد بسیار کمی از مردم سوری، شیعه هستند و این بدین مدلول است که ما به عنوان کشور حامی (چه حمایت راهبردی و چه حمایت انسانی) فارغ از جنبه های عقیدتی برای مساعدت با مردم این کشور رفته ایم و جنگیدیم تا این کشور سقوط نکند و این کار بسیار ارزشمندی است.
رستمی افزود: نکته دیگر در برخورد با مردم سوریه پاسخی بود که برای این سوال که چرا با این شرایط برگشتند؟ شنیدم. در سوریه خانواده ۱۱ نفره ای را دیدم که ۹ فرزند داشت و با سگ و گربه در کوچه ای بی انت ها زندگی می کردند. از آنها پرسیدم: «کارتون چیه؟» مادر خانواده جواب داد: «همسرم کارگره». باردیگر پرسیدم «خب با بازگشت اینجا چه میکنین؟» جواب داد: «اینجا خونه ماست». در همان لحظه متوجه شدم ما از کنار لفظ اینجا خانه ماست به آسانی می گذریم، اما آنها آلونکی که تمام ستون ها و در و پنجره هایش ریخته را خانه خطاب می کردند و در آنجا یک امنیت ضمنی دارند. آنها از هرجا به خانه شان بر می گشتند و می گفتند: «اینجا خونه ماست و ما متعلق به اینجا هستیم و نه جای دیگری.»
وی اظهار داشت: نکته دیگر که بواسطه عکاسی در سوریه دیدم این بود که در شهر «معلولا» که شهر مسیحیان سوریه است، چندین کلیسای مهم وجود دارد که مردمش برایشان اهمیت دارد که خودرا به آن کلیساها برسانند، وقتی برای عکاسی از کلیسا می رفتم، مسیحیان من را دعوت به نوشیدن قهوه می کردند. این تعامل برایشان به قدری اهمیت داشت که اگر دعوت قهوه خوردن را رد می کردم ناراحت می شدند. برای این مسیحیان ایرانیان اهمیت و جایگاه ویژه ای دارند و من این مساله را وقتی متوجه شدم که دلیل اصرار و دعوتشان را پرسیدم و نکته ای شوکه کننده را درک کردم و آن هم این بود که بومیان شهر «معلولا» معتقد بودند که ایرانیان خونشان روی خاک این سرزمین ریخته شده و با دیگر افرادی که به سوریه آمده اند فرق دارند. این نوع نگاه به ایرانیان، موجب افتخارم بود. آنها در وضعیت سخت برگشته بودند تا خانه هایشان را بسازند و ایرانیان برایشان مردمی قابل احترام و دوست محسوب می شوند.
رستمی درباره ی نمایشگاه «بازگشت؛ عکسهایی از زندگی بعد از جنگ در سوریه» اشاره کرد: آنچه که در این نمایشگاه به مخاطب ارائه شده گزیده ای از تصاویر ثبت شده است که تنوع دید عکاسان را نشان میدهد.
میثم ملکی که یکی دیگر از ۵ عکاسی است که آثارش در نمایشگاه «بازگشت؛ عکسهایی از زندگی بعد از جنگ در سوریه» در معرض دید قرار گرفته هم درباره ی تجربه خود در عکاسی از مردم سوریه اظهار داشت: این نمایشگاه شامل گزیده ای از تصاویر عکاسی شده در سال ۱۳۹۷ است که پایان جنگ سوریه و اوایل رجوع مردم سوری به شهرهایشان بود. تصاویر من در این نمایشگاه با رویکرد زندگی در کنار جنگ، عکاسی شده و بیشتر مربوط به منطقه فلسطینی نشین یرموک است. این منطقه یک میلیون نفر ساکن داشته که با ورود ۳۰۰ داعشی و ایجاد رعب و وحشت در منطقه، مردم را ناگزیر به خروج از یرموک کرده بود به طوریکه تکفیری ها به آسانی توانسته بودند این منطقه را تسخیر کنند.
وی بیان کرد: من برای عکاسی از منطقه فلسطینی نشین یرموک رفتم و دیدم افراد به بهانه های مختلف به آنجا رجوع می کنند. در آنجا دیدم که داعش تمام زندگی مردم را غارت کرده و حتی یک عکس هم از آنها باقی نگذاشته بود و این صحنه ای بسیار دردناک برای من به عنوان عکاس بود.
این هنرمند عکاس اظهار داشت: در این موقعیت باید تمام احساسات، موقعیت و فضا را ثبت میکردم چونکه معتقدم بدون نشان دادن ویرانی بعد از اشغال، کشورهایی که قصد تسخیر دیگر کشورها را دارند به نگاه و رویکرد خود ادامه می دهند. فکر کردم باید در فرمت تصویر وقایع و حقایق ثبت و بازگو شود، من باید عکاسی می کردم، فیلمبردار باید با ابزار خود فیلم آنرا بسازد، شاعر نسبت به وقایع آن شعر بسراید و موزیسین از شعر شاعر به عنوان محتوای اثر خود بهره ببرد.
ملکی اشاره کرد: از نظر من تلاش هایی که مدافعان در سوریه انجام دادند تا خطر را دور کنند، ادبیات هنرمندانه ای می خواهد تا زمینه برقراری ارتباط هر فرد با چنین وقایعی شکل گیرد. به نظرم زبان هنر یکی از راه های پر نفوذ در جامعه است تا این نوع دیدگاه محکوم شده از سمت جهانیان به همه رسانده شود. جنگ شوخی نیست، جنگ درد است، جنگ ویرانی است، جنگ غارت است، جنگ مهاجرت است، جنگ آوارگی است، جنگ، چپاول نیروی انسانی متخصص است. در ایران در تمام عرصه ها از نیروی متخصص ایرانی استفاده می شود حتی اگر سطح کیفی صد نباشد، اما ما روی پای خود ایستاده ایم. اتفاقات اخیری که نسبت به سوریه انجام شده کار متخصصان ما است و مردم دیگر کشورها برای ما کاری انجام نداده اند. من هم خواستم به نوبه خود این موضوعات را در تاریخ ثبت کنم بااینکه تعیین میزان اثرگذاری آن باید از دید مخاطب و آیندگان بررسی شود. نمایشگاه «بازگشت» از ۲۷ فروردین تا تاریخ ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ از ساعت ۱۰ بامداد الی ۱۹ و روزهای پنج شنبه و جمعه ساعت ۱۵ الی ۱۹ پذیرای علاقه مندان است.
منبع: ال مور
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران عزیز ال مور در مورد این پست